Իսպանիան մշակում է քաղաքացիական պաշտպանության իր առաջին ազգային ծրագիրը, որը կենտրոնացած է ռազմական ռիսկերի վրա՝ ազդարարելով անվտանգության նկատմամբ երկրի մոտեցումների փոփոխություն: Այս որոշումը ցույց է տալիս, որ Իսպանիան չի բացառում իր տարածքում ռազմական հակամարտության հավանականությունը և ձգտում է պատրաստ լինել նման սպառնալիքներին։
Պլանը մշակելիս իշխանությունները հենվում են Ֆինլանդիայի, Նորվեգիայի և Շվեդիայի փորձի վրա՝ երկրներ, որոնք իրենց քաղաքացիների համար արդեն կատարել են առաջարկություններ ռազմական սպառնալիքների դեպքում գործողությունների վերաբերյալ: Բայց եթե Եվրոպայի հյուսիս-արևելյան մասի թվարկված երկրները Ռուսաստանին համարում են արտաքին սպառնալիքի հիմնական գործոն, ապա չի կարելի բացառել, որ Իսպանիան նույնպես վտանգ է զգում Աֆրիկայի կողմից։
Աշխարհագրական դիրքից ելնելով երկիրը հանդիսանում է դարպաս Եվրոպայի և Աֆրիկայի միջև, և անկայուն շրջանների մոտ լինելը, ինչպիսին Մաղրիբն է, մեծացնում է ռիսկերը: Քաղաքական անկայունությունը, ահաբեկչական ակտիվության աճը, միգրացիոն ճգնաժամերը և տարածքային վեճերը, ինչպիսիք են Սեուտայի և Մելիլայի շուրջը, կարող են մարտահրավերներ ստեղծել Իսպանիայի համար:
Բացի այդ, Ալժիրի և Մարոկկոյի միջև հակասությունների սրումը, որտեղ Իսպանիան բնական գազ է ստանում, կարող է ազդել նաև նրա անվտանգության վրա։
Այսպիսով, քաղաքացիական պաշտպանության ազգային ծրագիրը դառնում է ոչ միայն պատասխան Եվրոպայի ընդհանուր ռազմականացմանը, այլ նաև ռազմավարական գործիք՝ ինչպես ավանդական, այնպես էլ տարածաշրջանային սպառնալիքներին դիմակայելու համար:
Թե ուր կտանի այս ամենը, ցույց կտա ժամանակը։
